بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست
بی هر لحضه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق
وسکوت تو جواب همه مسئله هاست

به ادامه مطلب بروید...

گذشته هارو دوره کن روزای خوبمون گذشت

یه شب از اون شبای خوب چرا دوباره بر نگشت

تموم خاطرات تو گذشته با مرور من 

بدون تو به شب رسید روزای سوت و کور من 

روزای سوت و کور من 

بازم تو خواب من با من قدم بزن 

آروم و سر به زیر

میمیرم از غم و بی خود سراغمو از آدما نگیر

دوباره بی قراری و دوباره گریه های من 

نمی دونم چرا به تو نمی رسه صدای من 

نگفته های قلبمو نمی دونم به کی بگم 

دلم همیشه روشنه دوباره میرسیم به هم 

دوباره میرسیم به هم..

دل گمراه من چه خواهد کرد
با بهاری که می رسد از راه؟
ِیا نيازی که رنگ می گيرد
در تن شاخه های خشک و سياه

دل گمراه من چه خواهد کرد؟
با نسيمی که می تراود از آن
بوی عشق کبوتر وحشی
نفس عطرهای سرگردان

لب من از ترانه می سوزد
سينه ام عاشقانه می سوزد
پوستم می شکافد از هيجان
پيکرم از جوانه می سوزد

هر زمان موج می زنم در خويش
می روم، می روم به جائی دور
بوتهء گر گرفتهء خورشيد
سر راهم نشسته در تب نور

من ز شرم شکوفه لبريزم
يار من کيست ، ای بهار سپيد؟
گر نبوسد در اين بهار مرا
يار من نيست، ای بهار سپيد

دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را بخويش می خواند؟
سبزه ها، لحظه ای خموش، خموش
آنکه يار منست می داند!

آسمان می دود ز خويش برون
ديگر او در جهان نمی گنجد
آه، گوئی که اینهمه «آبی»
در دل آسمان نمی گنجد

در بهار او ز ياد خواهد برد
سردی و ظلمت زمستان را
می نهد روی گيسوانم باز
تاج گلپونه های سوزان را

ای بهار، ای بهار افسونگر
من سراپا خيال او شده ام
در جنون تو رفته ام از خويش
شعر و فرياد و آرزو شده ام

می خزم همچو مار تبداری
بر علفهای خيس تازهء سرد
آه با اين خروش و اين طغيان
دل گمراه من چه خواهد کرد؟

فروغ فرخزاد

تو کیستی که من اینگونه بی توُ بیتابم 
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم 
تو چیستی که من از هر موج تبسم تو 
بسان قایق سرگشته روی گردابم 
تو در کدام سحر بر کدام اسب سفید؟ 
تو را کدام خدا؟تو از کدام جهان؟ 
تو در کدام کرانه؟تو در کدام صدف؟ 
تو در کدام چمن؟همره کدام نسیم!؟ 
تو از کدام سبو؟ 
من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه؟ 
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین آهــــــــــــ 
مدام پیش نگاهی،مدام پیش نگاه 
کدام نشات دویده از تو در سر من 
که ذره های وجودم تو را که می بینند 
به رقص می آیند و سرود مي خوانند؟!؟ 
چه آرزوی محالیست زیستن با تو 
مرا همین بگذارند یک سخن با تو 
تو آرزوی بلندی،دست من کوتاه 
تو دوردست امیدی و پای من خسته 
همه وجود تو مهــــــــر با من بمان...

شب هاااااااااا

غرق افکارتم , بی تـــو ذهنم ارامش نداره گــلم

رفتی شدم سـاکت و بی روح , از درد دوری تــو"

شــبهای سردم بی تو معنی نداره , هــیچ جای دنیا بی تو رنگی نــداره ای وای

تـــو" رفتی و مـن تنها شدم ؛ غــرق رویــای تو شدم "

ای مــاه" من تو بشو اسمون شبهای قلب من ً